zomaar een ding

(vorige week geschreven en vergeten te publiceren maar nu dan alsnog):

Stroom uitgevallen en het hele IIAV ligt plat. Straks wordt het natuurlijk stressen want de servers zijn uitgevallen en ik heb zo'n vermoeden dat die niet zonder problemen gaat opstarten maar voorlopig heb ik even de tijd. En aangezien ik hier als een van de weinigen een laptop met mobiel internet heb, keek ik maar weer eens naar 23 dingen en zag dat er toch alweer nieuwe dingen van mijn groepje waren bijgekomen.

Bij iedere stroomuitval realiseer je je weer hoe we steeds afhankelijker zijn geworden van electriciteit. Laatst was ik bij mijn ouders en de wereld is in hun leven op technologisch gebied zo snel verandert dat ze het niet bij kunnen houden. Ik heb ze voor de zoveelste keer uitgelegd hoe ze met hun GSM om moeten gaan, maar het mag niet baten. Het lijkt natuurlijk ook in zo weinig nog op de telefoonles die mijn moeder vroeger gehad heeft op school.

Ik weet ook nog heel goed hoe gewoon het was om geen TV te hebben. Door alle aandacht in de media de laatste tijd over de maanlanding in 1969, herinnerde ik me dat ik dat gezien had als 2-jarige. Het is een van mijn eerste herinneringen en we logeerden ergens waar ze wel een TV hadden en ik werd wakker gemaakt voor 'de man op de maan'.

Voor kinderen is alles gewoon en wonderlijk tegelijk. Die maanlanding had ook iets heel anders kunnen zijn. Maar het feit dat we ergens anders waren, dat de volwassenen vol spanning toekeken, de rode bank (waar ik achter stond of op zat?), het vreemde huis, dat zijn allemaal dingen die me nog helder bijstaan, dat waren de dingen die mijn routine doorbraken en daarom wonderlijker waren dan de man op de maan.
Het stikt waarschijnlijk van de 42/43/44-jarigen die dit als een van eerste herinneringen hebben, grappig is dat.