Karma

Mijn oudste zus vindt het hilarisch dat ik als (nieuwe) man voor een vrouwenorganisatie werk. Karma, denkt ze en ik ben het met haar eens, maar wat dit betreft beklaag ik me niet over mijn lot.
En ik zou natuurlijk best in een andere organisatie als GrootPostarchiefBeheerder/KleineComputerproblemenVerhelper kunnen gaan werken maar het idee dat mijn activiteiten, hoe futiel ook, indirect aan het feminisme te goede komen, vind ik ergens toch prettig.

Bovendien, waar krijg je de kans om op één dag als medewerker secretariaat, assistent systeembeheerder, vertaler en fietsenmaker te werken (zoals mij een paar weken geleden overkwam)? Wat een mogelijkheden om al mijn competenties te benutten en mijn flexibiliteit te tonen…

Maar soms word ik wat moe van mijn eigen flexibiliteit en variabele klusjes en verlang ik er weer naar echt iets moois te maken, creatief te zijn. Daarom heb ik van de week in aanval van dadendrang (en bij gebrek aan geld voor verantwoord esdoornhout) mijn tafel kaalgeschrapt met schraapstaal en schuurpapier, zinkwit in de nerven gewreven en met eindeloze cirkelbewegingen met katoenen lap en puimsteenpoeder, lijnolie in het blad gewreven tot het glad was.

Dat ik dingen met mijn handen kan is een groot houvast voor me. Raderen weer in elkaar laten grijpen, planken verlijmen, een beeld kappen uit hout met golvende slagen.